Merangai (bahasa Inggeris : foraging) mencari sumber makanan liar. Ia menjejaskan kecergasan haiwan kerana ia memainkan peranan penting dalam keupayaan haiwan untuk terus hidup dan membiak. [1] Teori merangai ialah satu cabang ekologi tingkah laku yang mengkaji tingkah laku merangai haiwan sebagai tindak balas kepada persekitaran tempat haiwan itu hidup.
Ahli ekologi tingkah laku menggunakan model dan kategori ekonomi untuk memahami perilaku merangai; kebanyakan model ini adalah jenis model optimum. Oleh itu teori mencari makanan dibincangkan dari segi mengoptimumkan hasil daripada keputusan merangai. Hasil untuk kebanyakan model ini ialah jumlah tenaga yang diterima haiwan setiap unit masa, lebih khusus lagi, nisbah keuntungan bertenaga tertinggi kepada kos semasa merangai. Teori mencari makan meramalkan bahawa keputusan yang memaksimumkan tenaga setiap unit masa dan dengan itu memberikan hasil tertinggi akan dipilih dan berterusan. Kata kunci yang digunakan untuk menerangkan tingkah laku merangai termasuk sumber, unsur yang diperlukan untuk kemandirian dan pembiakan yang mempunyai bekalan terhad, pemangsa, sebarang organisma yang memakan orang lain, mangsa, organisma yang dimakan sebahagian atau keseluruhan oleh yang lain, [1] dan tompok, kepekatan sumber.
Lihat pula
Rujukan
- ^ a b Danchin, E.; Giraldeau, L. & Cezilly, F. (2008). Behavioural Ecology. New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-920629-2.[halaman diperlukan]