Nathamuni (Sanskrit: Nāthamuni) juga dikenali sebagai Sri Ranganathamuni atau Ranganathacharya (823 M – 924 M), ialah seorang ahli teologi Vaishnava yang mengumpul dan menyusun karya suci Divya Prabandham.[1][2] Beliau dianggap sebagai acharya pertama dalam tradisi Sri Vaishnava.[3] Nathamuni juga merupakan pengarang karya Yoga Rahasya, NyayaTattva dan Purusa Nirnaya.
Nama-nama lain yang dipercayai merujuk kepada Nathamuni termasuklah Sadamarsana Kula Tilakar, Sottai Kulaththu Arasar, dan Ranganatha Acharya.
Riwayat Hidup
Kehidupan Awal
Nathamuni secara umumnya dipercayai dilahirkan pada tahun 823 Masihi dan meninggal dunia pada tahun 924 Masihi. Nama kelahirannya ialah Aranganathan, namun beliau lebih dikenali sebagai Nathamuni, yang secara harfiah bermaksud "Tuan Suci" (Nathan - tuan, muni - suci). Terdapat pendapat lain yang menyatakan beliau dilahirkan pada tahun 582 Masihi dan meninggal pada tahun 922 Masihi.
Nathamuni ialah anak kepada Isvarabhatta dan Tamaraiyal, dan dilahirkan pada tahun 823 Masihi di Kattumannarkoil (juga dikenali sebagai Viranarayanapura) dalam daerah Arcot Selatan, berhampiran Chidambaram di Tamil Nadu.
Beliau hidup sezaman dengan dua orang Alvar terkenal, iaitu Madhurakavi Alvar dan Nammalvar. Dikatakan bahawa beliau mendapat latihan dalam bidang yoga daripada Nammalvar sendiri.
Nathamuni dipercayai meninggal dunia di Gangaikonda Cholapuram. Nama bapanya ialah Ishvara Bhatta, dan nama anaknya pula ialah Ishvaramuni. Cucu beliau ialah Yamunacharya, yang mungkin dinamakan bersempena ziarah yang dilakukan oleh Nathamuni ke tebing Sungai Yamuna bersama anak dan menantunya.
Kepentingan
Nathamuni merupakan tokoh yang mengumpul kesemua empat ribu puisi Tamil yang digubah oleh para Alvar—kini dikenali sebagai Divyaprabandham atau Naalayira Prabandham. Beliau juga telah menyusun puisi-puisi ini ke dalam bentuk muzik dan memperkenalkannya sebagai sebahagian daripada sistem ritual di kuil-kuil Vaishnava. Dalam usaha besar ini, beliau dibantu dengan cemerlang oleh dua orang anak saudaranya yang berbakat tinggi, iaitu Melaiyagattalvar dan Manavalaperumal Araiyar, yang juga merupakan pemuzik yang mahir.
Nathamuni menjelajah ke seluruh pelusuk negara, khususnya ke pusat-pusat ziarah yang didedikasikan kepada Vishnu, dengan tujuan untuk menyebarkan ajaran Sri Vaishnavisme.
Beliau merupakan acharya (guru kerohanian) pertama bagi mazhab Sri Vaishnava, dan juga bertanggungjawab dalam pentadbiran Kuil Ranganatha di Srirangam.
Nathamuni dipercayai hidup sezaman dengan Madhurakavi Alvar. Menurut tradisi Sri Vaishnava, Nathamuni pernah berbincang bersama bapanya, Ishvara Bhattar, mengenai legenda Prabandham yang digubah oleh para Alvar. Bapanya menyatakan bahawa karya-karya tersebut telah lama hilang dan tidak mungkin diperoleh semula melainkan dengan rahmat Narayana. Hal ini membangkitkan minat Nathamuni, lalu beliau memulakan ziarah ke Kuil Sarangapani di Kumbakonam, tempat di mana Vishnu disembah dengan nama Aravamudhan.
Di sana, beliau mendengar para pendeta menyanyikan 10 pasuram (puisi suci) yang dipersembahkan kepada Aravamudhan oleh Nammalvar. Teruja mendengar puisi itu, beliau bertanya lebih lanjut mengenainya. Namun, para pendeta hanya mengetahui 10 puisi daripada keseluruhan 1,292 puisi yang dikarang oleh Nammalvar. Dengan penuh keimanan kepada Aravamudhan, Nathamuni pun pergi ke Thirukkurugur, tempat kelahiran Nammalvar. Di sana, beliau berjumpa dengan keturunan langsung Madhurakavi yang memberikan kepadanya 10 pasuram oleh Madhurakavi, yang dikenali sebagai Kanninun Cirutampu. Mereka juga memaklumkan bahawa sesiapa yang menyanyikan puisi-puisi ini dengan penuh pengabdian akan bertemu Nammalvar sendiri di kuil tersebut.
Dengan keimanan yang tidak berbelah bahagi, Nathamuni duduk di bawah pokok asam jawa, tempat yang dikatakan pernah menjadi tempat duduk Nammalvar. Beliau menyanyikan pasuram itu sebanyak 12,000 kali. Setelah selesai, dewa Aravamudhan mengutus Vishvaksena, panglima tentera Vishnu, untuk memberkati Nathamuni yang dianggap sebagai penjelmaan semula Nammalvar (Nammalvar juga dipercayai sebagai penjelmaan Vishvaksena). Maka, Nammalvar pun muncul di hadapan Nathamuni dan menganugerahkan kepadanya kesemua 4,000 pasuram hasil karya para Alvar, bukan sekadar 1,292 oleh Nammalvar semata-mata. Nathamuni pun pulang dengan penuh kegembiraan dan bersyukur kepada Aravamudhan dan Nammalvar.
Dengan itu, Nathamuni dianggap sebagai tokoh yang menghidupkan semula Naalayira Divya Prabandham dan diiktiraf sebagai acharya pertama dalam tradisi Sri Vaishnava. Beliau juga dipercayai merupakan penjelmaan seorang nityasuri di Vaikuntha bernama Gajananar. Murid kepada anaknya ialah Yamunacharya, yang kemudiannya menjadi tokoh besar dalam aliran tersebut, dan dipercayai sebagai penjelmaan Adishesha.
Hubungan antara Nammalvar dan Nathamuni direkodkan dalam Guru-parampara, Divya Suri Charita, dan Prappannamrita.
Sumbangan Lain
Amalan ritual penyembahan yang diamalkan di kuil-kuil Vishnu berasaskan dua karya utama yang terawal. Yang pertama ialah Vaikhanasa Sutra yang dipercayai berasal daripada aliran Krishna Yajurveda. Yang satu lagi ialah Pancharatra Agama, yang merupakan sebahagian daripada kesusasteraan Tantra yang luas dan dipercayai telah dikarang oleh Narayana sendiri.
Agama ini mempunyai falsafah yang unik, dikenali sebagai Tradisi Bhagavata, yang bersifat purba dan turut disebut dalam Mahabharata serta Brahmasutra karangan Badarayana.
Nathamuni telah menetapkan amalan pembacaan "Veda Tamil" (Naalayira Divya Prabandham) pada waktu-waktu tertentu sempena perayaan besar yang diadakan bagi Vishnu. Beliau juga dipercayai sebagai pelopor kepada persembahan Araiyar Sevai—sebuah bentuk pujian yang dipersembahkan melalui nyanyian, tarian, dan lakonan di hadapan dewa, terutamanya dalam tradisi Vaishnava Tamil.
Karya-Karya
Nathamuni dikatakan telah mengarang tiga buah karya penting. Karya-karya tersebut ialah:
- Nyayatattva
- Yoga-rahasya
- Purusanirnaya
Karya-karya ini berperanan sebagai panduan utama bagi para acharya selepas beliau, seperti Yamunacharya (912–1042 M), Ramanujacharya (1017–1137 M), dan Vedanta Desika (1268–1369 M).[4]
Rujukan
- ^ Dasgupta, S. N. (1991). A History of Indian Philosophy. Vol. 3. Motilal Banarsidass. pp. 94–96. ISBN 9788120804142.
- ^ Srinivasa Chari, S. M. (1994). Vaiṣṇavism, p.22-24. Motilal Banarsidass Publishers. ISBN 8120810988 [1]
- ^ Kallidaikurichi Aiyah Nilakanta Sastri (1964). The culture and history of the Tamils, p.149
- ^ Swami Harshananda, A Concise Encyclopaedia of Hinduism