Tulisan Cina Ringkas - Wikipedia Bahasa Melayu, ensiklopedia bebas

Tulisan Cina Ringkas
Tulisan Cina Ringkas;
Jenis tulisan	Logografik
Tarikh terbitan	1956; 1964; 1977; 1988; 2013;
Tempoh masa	1956–kini
Arah tulisan	Kiri ke kanan; Atas ke bawah, lajur dari kanan ke kiri;
Tulisan rasmi	Republik Rakyat China, ; Singapura
Bahasa-bahasa	Bahasa Cina
Tulisan berkaitan
Sistem tulisan induk	Tulisan tulang oracle Tulisan meterai kecil Tulisan kerani Tulisan biasa Tulisan Cina Ringkas; ; ; ;
Sistem tulisan kerabat	Tulisan tradisional; Aksara Khitan besar; Aksara Khitan kecil; Bopomofo;
ISO 15924
ISO 15924	Hans (), Han (Simplified variant)
	Laman ini mengandungi transkripsi fonetik daripada Abjad Fonetik Antarabangsa (AFA). Untuk panduan pengenalan simbol-simbol AFA, sila lihat Bantuan:AFA. Untuk membezakan simbol [ ], / / dan ⟨ ⟩, sila lihat IPA § Tanda-tanda kurung dan pembatas-pembatas transkripsi.

Tulisan Cina Ringkas ialah salah satu daripada dua set piawai Aksara Cina yang digunakan secara meluas untuk menulis bahasa Cina, satu lagi ialah tulisan tradisional. Penyebarannya secara besar-besaran pada abad ke-20 adalah sebahagian daripada inisiatif Republik Rakyat China (RRC) untuk mempromosikan celik huruf, dan penggunaannya dalam keadaan biasa di tanah besar telah digalakkan oleh kerajaan China sejak 1950-an.^[1] Ia merupakan bentuk rasmi yang digunakan di Tanah Besar China, Malaysia, dan Singapura, manakala tulisan tradisional digunakan secara rasmi di Hong Kong, Macau, dan Taiwan.

Penyederhanaan sesuatu komponen sama ada aksara penuh atau subkomponen yang dipanggil radikal kebiasaannya melibatkan sama ada pengurangan bilangan keseluruhan lekukan, atau penstrukturan semula bentuk lekukan yang digunakan di sesuatu bahagian. Contohnya, radikal ⼓ 'WRAP' yang digunakan dalam aksara tradisional 沒 disederhanakan kepada ⼏ 'TABLE' untuk membentuk aksara ringkas 没.^[2] Dengan menyederhanakan radikal secara sistematik, sebahagian besar set aksara turut diubah. Sesetengah penyederhanaan berasaskan bentuk cursive popular yang secara grafik atau fonetik lebih ringkas daripada bentuk tradisional. Selain itu, aksara varian yang sama sebutan dan maknanya dikurangkan kepada satu bentuk piawai, biasanya yang paling ringkas dari segi bentuk. Akhir sekali, banyak aksara tidak disentuh dalam proses penyederhanaan dan kekal sama dalam kedua-dua ortografi Cina tradisional dan ringkas.

Kerajaan China tidak pernah secara rasmi mengumumkan penamatan proses penyederhanaan selepas sebahagian besar aksara diperkenalkan pada tahun 1960-an. Selepas Revolusi Kebudayaan, satu Penyederhanaan Pusingan Kedua Aksara Cina diisytiharkan pada tahun 1977 yang kebanyakannya terdiri daripada varian baharu sepenuhnya untuk mengurangkan bilangan lekukan secara buatan, berbeza dengan pusingan pertama, tetapi ia sangat tidak popular dan tidak pernah digunakan secara meluas. Pusingan kedua ini akhirnya ditarik balik secara rasmi pada tahun 1986, lama selepas penggunaannya merosot kerana tidak popular dan menimbulkan kekeliruan. Pada Ogos 2009, China mula mengumpul maklum balas awam untuk senarai aksara ringkas yang disemak;^[3]^[4]^[5]^[6] hasilnya, Senarai Aksara Cina Piawai Biasa Digunakan menyenaraikan 8,105 aksara, termasuk beberapa bentuk yang disemak, dan dikuatkuasakan untuk kegunaan rasmi oleh Majlis Negeri Republik Rakyat China pada 5 Jun 2013.^[7]

Nomenklatur

Dalam bahasa Cina, aksara ringkas dirujuk dengan nama rasminya 简化字; jiǎnhuàzì, atau secara umum sebagai 简体字; jiǎntǐzì. Istilah kedua merujuk secara umum kepada semua varian aksara yang mempunyai penyederhanaan bentuk atau struktur,^{[nota 1]} satu amalan yang sentiasa wujud sebagai sebahagian daripada sistem tulisan Cina. Nama rasmi biasanya merujuk kepada set khusus yang disistematikkan dan diterbitkan oleh kerajaan China, yang bukan sahaja termasuk penyederhanaan aksara individu, tetapi juga pengurangan ketara jumlah aksara melalui penggabungan bentuk yang dahulunya berbeza.^[9]

Sejarah

Latar belakang

Menurut pakar paleografi Cina Qiu Xigui, trend paling luas dalam evolusi aksara Cina sepanjang sejarahnya ialah penyederhanaan, sama ada dari segi bentuk grafik (字形; zìxíng), iaitu "rupa luaran setiap graf", atau gaya grafik (字体; 字體; zìtǐ), iaitu "perubahan keseluruhan pada ciri-ciri pengenalan bentuk grafik dan gaya kaligrafi, [...] dalam kebanyakan kes merujuk kepada perubahan yang agak ketara".^[10] Usaha selepas penubuhan Dinasti Qin (221–206 SM) untuk menyatukan penggunaan tulisan mohor kecil di seluruh wilayah yang baru ditakluk dianggap sebagai percubaan awal pembaharuan tulisan dalam sejarah China.

Sebelum abad ke-20, variasi bentuk aksara oleh penulis, yang diteruskan lagi selepas penciptaan cetak blok kayu, adalah perkara biasa. Contohnya, sebelum Dinasti Qin (221–206 SM), aksara yang bermaksud 'cerah' ditulis sama ada sebagai 明 atau 朙 dengan sama ada 日 'Matahari' atau 囧 'tingkap' di sebelah kiri, dan komponen 月 'Bulan' di sebelah kanan. Li Si (m. 208 SM), Canselor Qin, cuba menyeragamkan tulisan mohor kecil Qin di seluruh China selepas penyatuan politik negara itu buat pertama kali. Li menetapkan bentuk 朙 sebagai bentuk rasmi bagi maksud 'cerah', namun sebahagian penulis terus menggunakan bentuk 明. Penggunaan 朙 secara meluas akhirnya menghasilkan satu lagi varian: 眀, dengan 目 'mata' di sebelah kiri berkemungkinan hasil pemendekan bentuk 朙. Akhirnya, 明 menjadi bentuk piawai aksara tersebut.^[11]

Kitab Han (111 M) merekodkan cubaan lebih awal oleh Raja Xuan dari Zhou (m. 782 SM) untuk menyatukan bentuk aksara di seluruh negeri-negeri Cina purba, dengan jurutulis utamanya "[menulis lima belas bab yang menerangkan]" apa yang dikenali sebagai "tulisan mohor besar". Naratif tradisional, seperti dicatatkan dalam kamus Shuowen Jiezi (s. 100 M), menyatakan bahawa tulisan mohor kecil Qin yang kemudian digunakan di seluruh China berasal daripada tulisan mohor besar Zhou dengan sedikit pengubahsuaian. Walau bagaimanapun, bukti epigrafi bentuk aksara yang digunakan oleh penulis tidak menunjukkan sebarang penyatuan bentuk aksara yang ketara sebelum penubuhan Qin.^[12] Dinasti Han (202 SM – 220 M) yang mewarisi pentadbiran Qin turut menyaksikan penyempurnaan tulisan klerikal melalui proses libian.

Kesusasteraan akhir Qing dan reformasi era Republik (1850–1949)

Walaupun paling sinonim dengan Republik Rakyat China, idea penyederhanaan besar-besaran bentuk aksara mula mendapat perhatian di China pada awal abad ke-20. Pada tahun 1909, pendidik dan ahli bahasa Lufei Kui secara rasmi mencadangkan penggunaan aksara ringkas dalam pendidikan buat pertama kali. Beberapa tahun berikutnya yang ditandai oleh Revolusi Xinhai 1911 yang menjatuhkan Dinasti Qing, diikuti oleh ketidakpuasan sosial dan politik yang semakin meningkat sehingga meletusnya Gerakan 4 Mei 1919, ramai intelektual anti-imperialis di seluruh China mula melihat sistem tulisan negara sebagai halangan besar kepada pemodenan.

Pada tahun 1916, sebuah artikel bersiri dalam bahasa Inggeris bertajuk "The Problem of the Chinese Language" yang ditulis bersama oleh ahli bahasa Cina Yuen Ren Chao (1892–1982) dan penyair Hu Shih (1891–1962) dikenal pasti sebagai titik perubahan penting dalam sejarah tulisan Cina kerana ia merupakan antara seruan awal yang jelas agar China meninggalkan penggunaan aksara sepenuhnya.^[13] Chao mencadangkan agar bahasa tersebut ditulis menggunakan abjad, yang dianggapnya lebih logik dan efisien. Kempen pengabjadan dan penyederhanaan ini wujud seiring antara satu sama lain dalam kalangan golongan intelektual era Republik selama beberapa dekad berikutnya.^[14]

Pengulas moden telah mengulangi beberapa dakwaan pada zaman tersebut bahawa aksara Cina dipersalahkan atas masalah ekonomi di China.^[15] Lu Xun, salah seorang penulis Cina terkemuka abad ke-20, menyatakan bahawa "jika aksara Cina tidak dimusnahkan, maka China akan binasa" (漢字不滅，中國必亡). Pada tahun 1930-an dan 1940-an, perbincangan mengenai penyederhanaan berlaku dalam kalangan parti pemerintah Kuomintang (KMT). Ramai cendekiawan Cina berpendapat bahawa penyederhanaan akan meningkatkan kadar celik huruf di seluruh negara. Pada tahun 1935, Kementerian Pendidikan Republik China (1912–1949) menerbitkan senarai rasmi pertama bentuk ringkas, mengandungi 324 aksara yang dikumpulkan oleh profesor Universiti Peking, Qian Xuantong. Walau bagaimanapun, tentangan hebat dalam KMT menyebabkan senarai itu ditarik balik pada tahun 1936.^[16]

Pusingan pertama penyederhanaan (1949–1977)

Usaha sepanjang tahun 1950-an membawa kepada pengumuman Skim Penyederhanaan Aksara Cina pada tahun 1956, yang mengandungi draf 515 aksara ringkas dan 54 komponen ringkas, di mana penyederhanaan ini diaplikasikan dalam kebanyakan aksara gabungan. Sepanjang dekad berikutnya, Jawatankuasa Pembaharuan Tulisan membincangkan aksara dalam skim 1956, mengumpulkan pandangan awam tentang kebolehcaman bentuk-bentuk tersebut, dan kerap meluluskan bentuk baharu dalam kelompok kecil. Selari dengan penyederhanaan, terdapat juga cadangan untuk menghapuskan sepenuhnya penggunaan aksara dan menggantikannya dengan pinyin sebagai abjad rasmi bahasa Cina, tetapi cadangan ini akhirnya ditolak, seperti yang disahkan dalam ucapan oleh Zhou Enlai pada tahun 1958.^[17] Pada tahun 1965, Republik Rakyat China menerbitkan Senarai Aksara Biasa untuk Percetakan [zh] (selepas ini Aksara untuk Percetakan), yang merangkumi bentuk cetakan piawai bagi 6196 aksara, termasuk semua bentuk daripada skim 1956.^[18]

Pusingan kedua penyederhanaan (1977–1986)

Pusingan kedua aksara ringkas diumumkan pada tahun 1977, tetapi tidak mendapat sambutan baik daripada orang ramai dan dengan cepat tidak lagi digunakan secara rasmi. Ia akhirnya dibatalkan secara rasmi pada tahun 1986.^[19] Penyederhanaan pusingan kedua tidak popular terutamanya kerana kebanyakan bentuknya benar-benar baharu, berbeza dengan varian lazim yang membentuk majoriti pusingan pertama.^[20] Dengan pembatalan pusingan kedua, usaha untuk penyederhanaan lanjut aksara secara besar-besaran pada asasnya terhenti.^[21]

Selepas 1986

Pada tahun 1986, pihak berkuasa menarik balik sepenuhnya pusingan kedua, walaupun ia sebenarnya sudah jarang digunakan kurang daripada setahun selepas pengenalannya. Pada tahun yang sama, pihak berkuasa juga mengumumkan versi akhir Senarai Umum Aksara Cina Ringkas. Ia sama seperti senarai 1964 kecuali enam perubahan termasuk pemulihan tiga aksara yang telah diringkaskan pada pusingan pertama: 叠, 覆, 像; bentuk 疊 digunakan di wilayah yang menggunakan aksara tradisional. Kerajaan China menyatakan bahawa mereka ingin mengekalkan kestabilan ortografi Cina.

Carta Aksara Cina Moden yang Umum Digunakan diterbitkan pada tahun 1988 dan mengandungi 7003700000000000000♠7000 aksara ringkas dan tradisional. Separuh daripadanya turut dimasukkan dalam Senarai Aksara Biasa dalam Bahasa Cina Moden yang disemak, yang menyenaraikan 7003250000000000000♠2500 aksara biasa dan 7003100000000000000♠1000 aksara kurang biasa.^[22] Pada tahun 2009, kerajaan China menerbitkan semakan besar senarai tersebut yang mengandungi 7003830000000000000♠8300 aksara. Tiada penyederhanaan baharu diperkenalkan. Selain itu, cadangan untuk mengubah sedikit ortografi 44 aksara bagi menepati kaedah kaligrafi tradisional telah dibatalkan kerana bantahan awam.^[23] Amalan penyederhanaan tanpa batas bagi aksara jarang atau kuno dengan analogi menggunakan radikal atau komponen ringkas kini juga tidak digalakkan. Seorang pegawai Suruhanjaya Bahasa Negara menyebut "penyederhanaan berlebihan" sebagai sebab pemulihan sesetengah aksara. Pihak berkuasa bahasa membuka tempoh komen awam sehingga 31 Ogos 2009 untuk maklum balas.^[6]

Pada tahun 2013, Senarai Aksara Cina Piawai yang Biasa Digunakan diterbitkan sebagai semakan kepada senarai 1988; ia mengandungi sejumlah 7003810500000000000♠8105 aksara.^[24]^[25] Ia merangkumi 45 aksara piawai baharu yang sebelum ini dianggap sebagai bentuk varian, serta kelulusan rasmi 226 aksara yang telah diringkaskan melalui analogi dan telah digunakan secara meluas tetapi tidak pernah disenaraikan dalam dokumen terdahulu.

Di luar tanah besar China

Singapura telah melalui tiga pusingan penyederhanaan berturut-turut, akhirnya menggunakan set aksara ringkas yang sama seperti di tanah besar China.^[26] Pusingan pertama diumumkan oleh Kementerian Pendidikan pada tahun 1969, terdiri daripada 498 aksara ringkas daripada 502 aksara tradisional. Pusingan kedua pada tahun 1974 mengandungi 2287 aksara ringkas, dengan 49 perbezaan berbanding sistem tanah besar China; perbezaan ini dihapuskan dalam pusingan terakhir pada tahun 1976. Pada tahun 1993, Singapura menerima pakai semakan 1986 dari tanah besar China. Tidak seperti di tanah besar, ibu bapa di Singapura boleh mendaftarkan nama anak mereka dalam aksara tradisional.

Malaysia turut mengumumkan set aksara ringkas pada tahun 1981, yang sama sepenuhnya dengan set dari tanah besar China. Ia digunakan di sekolah-sekolah aliran Cina.

Metodologi

Pemudahan struktur

Semua aksara yang dipermudahkan dengan cara ini disenaraikan dalam Carta 1 dan 2 bagi Senarai Umum Aksara Cina Ringkas 1986, selepas ini dirujuk sebagai Senarai Umum.

Carta 1 menyenaraikan semua 350 aksara yang digunakan secara bersendirian, dan tidak boleh digunakan sebagai 'komponen aksara ringkas'.
Carta 2 menyenaraikan 132 aksara yang digunakan secara bersendirian serta digunakan sebagai komponen aksara ringkas untuk menghasilkan aksara ringkas lain. Carta 2 juga menyenaraikan 14 komponen atau radikal yang tidak boleh digunakan secara bersendirian, tetapi boleh digeneralisasikan untuk menghasilkan aksara yang lebih kompleks.

Derivasi berasaskan komponen ringkas

Carta 3 dalam Senarai Umum mengandungi 7003175300000000000♠1753 aksara yang dipermudahkan berdasarkan prinsip pemudahan yang sama digunakan bagi komponen dan radikal dalam Carta 2. Senarai ini tidak lengkap, jadi jika sesuatu aksara tidak terdapat dalam Carta 1–3, tetapi boleh dipermudahkan mengikut Carta 2, aksara tersebut hendaklah dipermudahkan.

Penghapusan varian

Series One Organization List of Variant Characters [zh] merangkumi beberapa perbezaan ortografi di tanah besar China berbanding di Hong Kong dan Taiwan. Ini bukanlah pemudahan struktur aksara, tetapi pengurangan jumlah keseluruhan aksara piawai. Bagi setiap set varian yang mempunyai sebutan dan makna yang sama, satu aksara biasanya yang paling ringkas dipilih untuk dimasukkan ke dalam set aksara piawai, dan yang lain digugurkan. Menjelang tahun 1993, sebanyak 7003102700000000000♠1027 varian telah diisytiharkan sebagai lapuk oleh senarai ini. Dalam kalangan varian yang dipilih, yang tersenarai dalam Senarai Lengkap 1986 turut dipermudahkan dari segi struktur aksara.

Bentuk baharu

Bentuk aksara piawai baharu berasal daripada senarai Aksara untuk Percetakan 1965 yang mengandungi 7003619600000000000♠6196 aksara. Kebanyakannya merupakan bentuk varian vulgar bagi aksara-aksara tersebut. Senarai Aksara Biasa dalam Bahasa Cina Moden 1988 (selepas ini Aksara Moden Biasa) mengandungi 7003700000000000000♠7000 aksara, menggantikan senarai tahun 1965. Oleh sebab bentuk baharu mengambil varian vulgar, banyak aksara kelihatan sedikit lebih ringkas berbanding bentuk lama, dan sering disalah anggap sebagai telah dipermudahkan secara struktur.

Pemudahan struktur

Semua aksara yang dipermudahkan dengan cara ini disenaraikan dalam Carta 1 dan Carta 2 dalam Senarai Lengkap 1986. Aksara dalam kedua-dua carta ini dipermudahkan secara struktur berdasarkan set prinsip yang serupa. Ia dipisahkan kepada dua carta bagi menandakan dengan jelas bahawa aksara dalam Carta 2 'boleh digunakan sebagai komponen aksara ringkas', yang mana Carta 3 terbit daripadanya.

Menggabungkan aksara sebutan sama:

蒙、懞、濛、矇 → 蒙; 復、複、覆 → 复; 乾、幹 → 干; 髮、發 → 发

Mengadaptasi bentuk tulisan cursive (草書楷化):

書 → 书; 長 → 长; 當 → 当; 韋 → 韦; 樂 → 乐; 車 → 车; 興 → 兴; 發 → 发; 東 → 东; 專 → 专; 過 → 过; 報 → 报; 爾 → 尔; 盡 → 尽; 學 → 学

Menggantikan komponen dengan simbol ringkas sewenang-wenangnya (contohnya 又 dan 乂):

對 → 对; 觀 → 观; 僅 → 仅; 難 → 难; 鳳 → 凤; 這 → 这; 劉 → 刘

Membuang keseluruhan komponen:

廠 → 厂; 廣 → 广; 飛 → 飞; 習 → 习; 滅 → 灭; 親 → 亲; 業 → 业; 鄉 → 乡; 餘 → 余; 氣 → 气

Membuang komponen, kemudian membuat perubahan lanjut:

婦 → 妇; 麗 → 丽; 歸 → 归; 顯 → 显; 務 → 务

Perubahan struktur yang mengekalkan bentuk asas

繼 → 继; 龜 → 龟; 齒 → 齿; 奪 → 夺; 門 → 门; 見 → 见

Mengganti komponen fonetik dalam kompaun fono-semantik:

鄰 → 邻; 斃 → 毙; 蠟 → 蜡; 鍾 → 钟; 艦 → 舰

Mengganti komponen fonetik yang jarang digunakan:

華 → 华; 憲 → 宪; 歷、曆 → 历; 賓 → 宾

Mengganti sepenuhnya dengan kompaun fono-semantik ciptaan baharu:

護 → 护; 驚 → 惊; 藝 → 艺; 響 → 响

Membuang radikal

麼 → 么; 開 → 开; 裡/裏 → 里; 餘 → 余; 關 → 关

Hanya mengekalkan satu radikal

廣 → 广; 親 → 亲; 產 → 产; 類 → 类; 廠 → 厂; 鄉 → 乡

Mengganti dengan bentuk purba atau varian:^{[nota 2]}

塵 → 尘; 膚 → 肤; 從 → 从; 眾 → 众; 雲 → 云; 網 → 网; 與 → 与; 無 → 无; 電 → 电

Mengambil semula varian vulgar purba:^{[nota 2]}

體 → 体; 國 → 国; 憑 → 凭; 陽 → 阳; 陰 → 阴

Mengambil semula aksara pinjaman fonetik yang ditinggalkan:

餘 → 余; 後 → 后; 裡/裏 → 里

Meniru dan mengubah suai aksara tradisional lain:

義 → 义(乂); 髮、發 → 发(友); 龍 → 龙(尤); 頭 → 头(斗)

Pemudahan komponen

Semua komponen ringkas disenaraikan dalam Carta 2 dalam Senarai Lengkap 1986, yang mana komponen-komponen ini digunakan untuk membentuk aksara-aksara dalam Carta 3. Prinsipnya ialah menggantikan komponen tradisional dengan bentuk ringkas yang lebih mudah ditulis atau lebih mudah dikenali.

Menggantikan dengan bentuk cursive

馬 → 马; 魚 → 鱼; 鳥 → 鸟; 貝 → 贝; 門 → 门; 頁 → 页; 車 → 车; 馬 → 马

Menghapuskan sebahagian garisan

廣 → 广; 閒 → 闲; 雙 → 双; 電 → 电; 樂 → 乐

Menggunakan bentuk purba atau varian lama

風 → 风; 雲 → 云; 龍 → 龙; 與 → 与

Mengambil daripada bentuk pinjaman fonetik

後 → 后; 餘 → 余

Penggantian sewenang-wenangnya demi pemudahan

黽 → 黾; 齒 → 齿; 鬱 → 郁

Pengurangan radikal

飠 → 饣; 釒 → 钅; 糹 → 纟; 艹 kekal tetapi digunakan lebih ringkas

Penggantian radikal dengan unsur lebih ringkas

言 → 讠; 馬 → 马; 頁 → 页; 鳥 → 鸟

Contoh derivasi:

𦥯 → 𰃮 (

), maka 學 → 学; 覺 → 觉; 黌 → 黉

單 → 单, maka 彈 → 弹; 嬋 → 婵; 囅 → 冁

頁 → 页, maka 顏 → 颜; 頷 → 颔; 順 → 顺; 額 → 额

專 → 专, maka 傳 → 传; 轉 → 转; 磚 → 砖

𩙿 → 饣, maka 飯 → 饭; 飽 → 饱; 飼 → 饲; 餃 → 饺

訁 → 讠, maka 話 → 话; 語 → 语; 誰 → 谁

Penghapusan alograf

Senarai Siri Pertama Aksara Varian mengurangkan jumlah keseluruhan aksara piawai. Mula-mula, dalam setiap set aksara varian yang berkongsi sebutan dan makna yang sama, satu aksara (biasanya yang paling ringkas bentuknya) dinaikkan menjadi aksara piawai, dan selebihnya digugurkan. Kemudian, di antara varian terpilih, mana-mana yang muncul dalam Senarai Lengkap Aksara Cina Ringkas turut dipermudahkan struktur aksaranya. Beberapa contoh adalah seperti berikut:

Contoh pengurangan varian yang setara:

姪 → 侄; 蹤 → 踪; 恆 → 恒; 佇 → 伫; 虖、嘑、謼 → 呼; 夠 → 够

Varian purba yang strukturnya ringkas lebih diutamakan:

異 → 异; 淚 → 泪; 災、烖、菑 → 灾

Bentuk vulgar yang lebih ringkas juga dipilih:

傑 → 杰; 貓 → 猫; 豬 → 猪; 獃、騃 → 呆

Varian terpilih telah pun dipermudahkan dalam Carta 1:

裏 → 裡 → 里; 歎 → 嘆 → 叹; 唘、啓 → 啟 → 启; 鬦、鬪、鬭 → 鬥 → 斗; 厤、暦 → 曆 → 历; 歴 → 歷 → 历

Dalam sesetengah kes, varian terpilih sebenarnya lebih rumit berbanding yang digugurkan. Contohnya, aksara 搾 digugurkan untuk memberi laluan kepada bentuk varian 榨. Komponen 扌 'HAND' dengan tiga goresan pada kiri 搾 kini dianggap lebih kompleks berbanding radikal ⽊ 'TREE' 木 dengan empat goresan dalam varian terpilih 榨.

Tidak semua aksara yang dipiawaikan dalam set ringkas mempunyai bilangan goresan yang lebih sedikit. Sebagai contoh, aksara tradisional 強 dengan 11 goresan dipiawaikan sebagai 强 dengan 12 goresan, yang merupakan aksara varian. Aksara seperti ini tidak dikira sebagai aksara ringkas.

Bentuk baharu

Bentuk aksara piawai baharu yang dipaparkan dalam senarai Aksara untuk Penerbitan dan disemak melalui senarai Aksara Moden Biasa cenderung untuk mengambil bentuk aksara varian vulgar. Oleh kerana bentuk baharu ini mengambil varian vulgar, banyak aksara kini kelihatan sedikit lebih ringkas berbanding bentuk lama, dan oleh itu sering disalah anggap sebagai aksara yang dipermudahkan secara struktur. Beberapa contoh adalah seperti berikut:

Komponen tradisional 釆 menjadi 米:

粵 → 粤; 奧 → 奥

Komponen tradisional 囚 menjadi 日:

溫 → 温; 媼 → 媪

Goresan tradisional "Putus" menjadi goresan "Titik":

虛 → 虚; 噓 → 嘘

Komponen tradisional ⺥ dan 爫 menjadi ⺈:

靜 → 静; 睜 → 睁

Komponen tradisional 奐 menjadi 奂:

換 → 换; 煥 → 焕

Ketidakkonsistenan

Contoh yang sering disebut mengenai ketidakkonsistenan penyederhanaan melibatkan aksara yang berkongsi komponen "tangan" 又, yang digunakan dalam banyak aksara ringkas. Walaupun terdapat pola yang dapat diperhatikan di mana komponen 𦰩 digantikan dengan 又 seperti yang dilihat pada 漢 → 汉, 難 → 难, 癱 → 瘫, 嘆 → 叹, 灘 → 滩, apabila melihat bahawa 歎 → 叹, 歡 → 欢, 勸 → 劝, 灌 (tidak diringkaskan) dan 罐 (tidak diringkaskan), wujud ketidakkonsistenan. Ini kerana dalam Senarai Lengkap Aksara Ringkas, 漢 → 汉 muncul dalam Carta 1 manakala 難 → 难 disenaraikan dalam Carta 2 dan 癱 → 瘫 disenaraikan sebagai aksara terbitan dalam senarai tidak lengkap di Carta 3. Oleh itu, 难 ditakrifkan sebagai 'komponen aksara ringkas' mengikut piawaian, manakala 又 tidak. Berdasarkan 难, 癱 diringkaskan kepada 瘫, dan 灘 kepada 滩. Memandangkan kedua-dua 歡 → 欢 dan 勸 → 劝 muncul dalam Carta 1, ia tidak ditakrifkan sebagai aksara terbitan. Oleh itu, tiada aksara atau komponen dalam Carta 2 yang boleh digunakan untuk menghasilkan bentuk ringkas bagi 灌 dan 罐. Siasatan lanjut menunjukkan bahawa kedua-dua aksara ini tidak terdapat dalam Carta 1 mahupun dalam Senarai Varian Aksara Siri Pertama. Justeru ia kekal dalam bentuk tradisional dalam senarai Aksara Moden Biasa.

Penggunaan

Aksara ringkas digunakan secara meluas di tanah besar China dan Singapura. Ia jarang digunakan dalam teks dari Hong Kong, Macau, Taiwan, dan komuniti Cina di luar negara, walaupun semakin kerap muncul sejajar dengan peningkatan interaksi global.

Tanah besar China

Undang-undang bahasa dan aksara kebangsaan menetapkan bahawa aksara Cina ringkas adalah tulisan piawai negara, dengan aksara tradisional digunakan untuk tujuan tertentu seperti upacara, aktiviti kebudayaan seperti kaligrafi, hiasan, penerbitan karya sastera klasik dan puisi, serta tujuan penyelidikan. Aksara tradisional masih banyak dilihat pada bangunan lama yang dibina sebelum promosi aksara ringkas, termasuk bangunan bersejarah, tempat ibadah, institusi pendidikan, dan monumen. Aksara tradisional juga kerap digunakan bagi tujuan komersial seperti papan tanda kedai dan iklan.

Kerajaan tidak memaksa Hong Kong atau Macau menggunakan aksara ringkas. Bahan bercetak untuk penduduk Hong Kong, Macau, Taiwan, dan komuniti Cina di luar negara biasanya menggunakan aksara tradisional. Sebagai contoh, sesetengah akhbar dan laman web menyediakan versi dalam aksara tradisional dengan pengekodan Big5. Syarikat dari tanah besar yang menjual produk di Hong Kong, Macau, dan Taiwan menggunakan aksara tradisional untuk berkomunikasi dengan pengguna; sebaliknya juga berlaku.

Kamus yang diterbitkan di tanah besar China biasanya memaparkan kedua-dua bentuk aksara ringkas dan tradisional. Dalam media digital, banyak kandungan budaya dari Hong Kong dan Taiwan seperti video muzik, video karaoke, filem, dan drama bersubtitel sering menggunakan aksara tradisional.

Hong Kong

Buku teks, kenyataan rasmi, dan akhbar di Hong Kong tidak menunjukkan tanda-tanda beralih kepada aksara ringkas. Namun, sesetengah pelajar memilih menulis dengan aksara ringkas semasa membuat nota atau menjawab peperiksaan untuk menjimatkan masa.

Adalah perkara biasa bagi rakyat Hong Kong mempelajari aksara tradisional di sekolah, serta mengenali beberapa aksara ringkas secara tidak langsung melalui media dari tanah besar. Untuk penggunaan komputer, kebanyakan orang menaip aksara menggunakan perisian input dengan set aksara tradisional seperti Big5. Di Hong Kong dan di tempat lain, penggunaan kedua-dua set aksara adalah perkara biasa kerana mudahnya penukaran antara kedua-duanya.

Taiwan

Aksara ringkas tidak digunakan secara rasmi di Taiwan, termasuk dalam dokumen kerajaan dan penerbitan awam. Walau bagaimanapun, ia kadangkala digunakan dalam kaligrafi dan tulisan tangan tidak formal.^[27] Import dan pengedaran penerbitan bercetak dalam aksara ringkas dibenarkan secara sah. Bentuk ringkas tertentu yang wujud sebelum abad ke-20 digunakan secara meluas, seperti 台, iaitu aksara pertama dalam nama "Taiwan", yang bersaing dengan bentuk ortodoks 臺 walaupun dalam penerbitan dan konteks akademik.

Asia Tenggara

Di Singapura, di mana bahasa Mandarin merupakan salah satu bahasa rasmi, aksara ringkas adalah piawaian rasmi dan digunakan secara umum dalam kebanyakan penerbitan rasmi serta media kawalan kerajaan. Walaupun aksara ringkas diajar secara eksklusif di sekolah dan digunakan dalam kebanyakan penerbitan rasmi, kerajaan tidak menghalang penggunaan aksara tradisional dan masih membenarkan ibu bapa memilih sama ada nama anak mereka didaftarkan dalam aksara ringkas atau tradisional. Aksara tradisional digunakan secara meluas oleh golongan warga emas di Singapura, dan juga banyak dilihat pada papan iklan, menu gerai, hiasan, surat khabar, dan televisyen. Tiada sekatan terhadap penggunaan aksara tradisional dalam media massa, dan program televisyen, buku, majalah, serta muzik yang diimport dari Hong Kong dan Taiwan banyak didapati, hampir semuanya menggunakan aksara tradisional. Banyak papan tanda dan menu di hawker centre dan kedai kopi masih ditulis menggunakan aksara tradisional.^[28]

Bahasa Cina bukan bahasa rasmi di Malaysia, tetapi lebih 90% pelajar etnik Cina di negara ini bersekolah di sekolah Cina, yang sejak 1981 menggunakan aksara ringkas dalam pengajaran. Aksara tradisional masih digunakan secara meluas oleh golongan tua dan lebih banyak kelihatan pada papan iklan berbanding di Singapura. Kebanyakan akhbar bahasa Cina di Malaysia mengekalkan aksara tradisional pada tajuk artikel, tetapi menggunakan aksara ringkas pada isi kandungan artikel.

Di Indonesia, bahasa Cina juga bukan bahasa rasmi. Namun, terdapat komuniti besar etnik Cina, dan seperti di Malaysia, pelajar etnik Cina biasanya bersekolah di sekolah bahasa Cina yang hampir sepenuhnya menggunakan aksara ringkas. Aksara tradisional jarang digunakan, biasanya hanya untuk tujuan gaya.

Dalam pendidikan

Secara umum, sekolah di tanah besar China, Malaysia dan Singapura menggunakan aksara ringkas secara eksklusif, manakala sekolah di Hong Kong, Macau dan Taiwan menggunakan aksara tradisional secara eksklusif.

Kini, aksara ringkas lebih dominan dalam program universiti dan kolej di luar China yang mengajar bahasa Cina sebagai bahasa asing,^[29] seperti di Amerika Syarikat.^[30]

Tanah besar China

Pada Disember 2004, pihak Kementerian Pendidikan menolak cadangan seorang ahli persidangan politik di Beijing yang mencadangkan agar sekolah rendah turut mengajar aksara tradisional di samping aksara ringkas. Ahli tersebut berpendapat ramai orang, khususnya golongan muda, mengalami kesukaran membaca aksara tradisional; perkara ini penting untuk berinteraksi dengan komuniti bukan tanah besar seperti Taiwan dan Hong Kong. Cadangan itu ditolak dengan alasan ia tidak menepati keperluan undang-undang dan berpotensi merumitkan kurikulum.^[31] Cadangan serupa dikemukakan pada sesi pertama persidangan politik pada Mac 2008.^[32]

Hong Kong

Kebanyakan buku teks bahasa Cina di Hong Kong ditulis dalam aksara tradisional. Sebelum 1997, penggunaan aksara ringkas biasanya tidak digalakkan oleh pendidik. Selepas 1997, pelajar masih dikehendaki mahir menggunakan aksara tradisional dalam situasi rasmi, tetapi kadangkala menggunakan bentuk hibrid dalam tulisan tidak formal untuk menjimatkan masa.

Singapura, Malaysia dan Indonesia

Buku teks bahasa Cina di Singapura, Malaysia dan Indonesia menggunakan aksara ringkas sepenuhnya, dan hanya aksara ringkas diajar di sekolah. Aksara tradisional biasanya diajar kepada pelajar yang mengambil kaligrafi sebagai aktiviti kokurikulum atau bahasa Kantonis sebagai subjek elektif di sekolah.

Bahasa Cina sebagai bahasa asing

Kebanyakan buku teks pengajaran bahasa Cina kini berdasarkan aksara ringkas dan Hanyu Pinyin, walaupun terdapat buku teks dari China yang mempunyai versi tradisional. Atas sebab praktikal, universiti dan sekolah mempersiapkan pelajar untuk berkomunikasi dengan masyarakat di tanah besar China, jadi pilihan logiknya ialah menggunakan aksara ringkas.

Di tempat yang tidak mempunyai sistem tulisan Cina yang dominan, seperti di Eropah dan Amerika Syarikat, pengajaran kini kebanyakannya menggunakan aksara ringkas kerana kepentingan ekonomi tanah besar China dan ketersediaan buku teks yang dicetak di sana. Guru bahasa antarabangsa sering mengesyorkan pembelajaran kedua-dua sistem.

Eropah

Di United Kingdom, universiti mengajar bahasa Mandarin pada peringkat ijazah dengan menggunakan aksara ringkas bersama pinyin. Namun, mereka memerlukan pelajar mempelajari atau mengenali aksara tradisional jika belajar di Taiwan atau Hong Kong (contohnya mengikuti kursus bahasa Kantonis). Di Australia dan New Zealand, sekolah, universiti dan TAFE banyak menggunakan aksara ringkas.

Rusia dan kebanyakan negara Eropah Timur cenderung mengikuti kaedah pengajaran dari tanah besar China yang menggunakan aksara ringkas, tetapi turut memperkenalkan kedua-dua sistem kepada pelajar.

Asia Tenggara

Di Filipina, penggunaan aksara ringkas semakin popular. Sebelum 1970-an, sekolah Cina di Filipina menggunakan buku dalam aksara tradisional. Aksara tradisional kekal meluas hingga awal 2000-an. Banyak sekolah kini mengimport buku teks Mandarin dari Singapura.

Universiti awam seperti Jabatan Linguistik dan Bahasa Asia di University of the Philippines menggunakan aksara ringkas dalam bahan pengajaran. Manakala sekolah swasta seperti Chiang Kai Shek College dan Saint Jude Catholic School kekal menggunakan aksara tradisional. Sesetengah universiti swasta seperti Ateneo de Manila University juga menggunakan aksara ringkas.

Penggunaan dengan komputer

Dalam aplikasi teks komputer, skema pengekodan GB lazimnya memaparkan aksara ringkas, manakala Big5 biasanya memaparkan aksara tradisional. Walaupun tiada kaitan rasmi, ketiadaan pemetaan satu-ke-satu mewujudkan hubungan de facto.^[4]

Disebabkan aksara ringkas menggabungkan banyak aksara kepada satu, dan kerana versi awal GB (GB 2312-80) hanya mempunyai satu kod untuk setiap aksara, mustahil menggunakan GB 2312 untuk memetakan kepada set aksara tradisional yang lebih besar. Adalah mungkin secara teori untuk menggunakan kod Big5 untuk memetakan kepada set aksara ringkas, tetapi pasaran bagi produk sebegitu kecil. Versi baharu seperti GB 18030 menyokong kedua-dua aksara. Pengekodan ini mengandungi semua aksara Asia Timur dalam Unicode 3.0, termasuk aksara dalam Big5 dan GB, serta semua aksara bahasa Jepun dan tulisan Korea.

Unicode menangani isu aksara ringkas dan tradisional melalui penyatuan Han dengan menyediakan kod untuk kedua-duanya. Oleh kerana hubungan antara aksara ringkas dan tradisional tidak satu-ke-satu, sistem Unicode boleh memaparkan kedua-dua jenis tetapi memerlukan fail lokalisasi berasingan untuk setiap set.

Dalam nama fail dan keterangan fon, singkatan SC digunakan untuk menandakan penggunaan aksara Cina ringkas bagi membezakan fon yang menggunakan TC untuk aksara tradisional.^[33]

Penggunaan di internet

Kumpulan kerja Pengantarabangsaan World Wide Web Consortium (W3C) mengesyorkan penggunaan tag bahasa zh-Hans sebagai nilai atribut bahasa dan nilai Content-Language untuk menentukan kandungan laman sesawang dalam aksara Cina ringkas.^[34]

Pautan luar

Rujukan

^ 教育部就《汉字简化方案》等发布50周年答记者问. GOV.cn (dalam bahasa Cina). 2006-03-22.
^ 沒"Unihan data for U+6C92". www.unicode.org. Dicapai pada 2023-09-30.
"Unihan data for U+6CA1". www.unicode.org. Dicapai pada 2023-09-30.
^ 关于《通用规范汉字表》公开征求意见的公告. china-language.gov.cn (dalam bahasa Cina). Diarkibkan daripada yang asal pada 2009-08-15. Dicapai pada 2009-08-18.
^ ^a ^b 汉字，该繁还是简？. Xinhua (dalam bahasa Cina). 2009-04-09. Diarkibkan daripada yang asal pada 2009-04-28. Dicapai pada 2009-04-10.
^ 专家称恢复繁体字代价太大新规范汉字表将公布. Xinhua (dalam bahasa Cina). 2009-04-09. Diarkibkan daripada yang asal pada 2009-04-12. Dicapai pada 2009-04-10. disindikasikan daripada 新京报, 2009-04-09. Dicapai pada 2009-04-10.
^ ^a ^b Wu, Jing; Guo, Likun (12 August 2009). "China to Regulate Use of Simplified Characters". China View (dalam bahasa Inggeris). Diarkibkan daripada yang asal pada 2009-08-16. Dicapai pada 2009-08-17.
^ 国务院关于公布《通用规范汉字表》的通知 [Notis Majlis Negeri mengenai Pengumuman "Jadual Aksara Cina Piawai Biasa"] (dalam bahasa Cina). Kerajaan Republik Rakyat China. 2013-08-19.
^ 简体字. 现代汉语规范词典 [Kamus Piawai Bahasa Cina Moden] (dalam bahasa Cina) (ed. 3rd). Beijing: Foreign Language and Teaching Press. 2014. ISBN 978-7-5135-4562-4.
^ 书同文 :《汉字简化方案》制订始末 (dalam bahasa Cina). Xinhua. 2008-06-03. Diarkibkan daripada yang asal pada 2013-11-11. Dicapai pada 2024-03-16.
^ Qiu 2000, m/s. 44–45.
^ Bökset 2006, m/s. 19.
^ Bökset 2006, m/s. 17.
^ Chao, Yuen Ren; Hu, Shih (1916). "The problem of the Chinese language". The Chinese Students' Monthly. 11–15.
^ Chen 1999, m/s. 150–153; Zhong 2019, m/s. 27–28.
^ Yen, Yuehping (2005). Calligraphy and Power in Contemporary Chinese Society (dalam bahasa Inggeris). Routledge. ISBN 0-415-31753-3.
^ Chen 1999, m/s. 150–153.
^ Bökset 2006, m/s. 27–29; Zhong 2019, m/s. 157–158.
^ Bökset 2006, m/s. 32.
^ Chen 1999, m/s. 155–156.
^ Chen 1999, m/s. 159–160.
^ Chen 1999, m/s. 196–197.
^ Zhou 2003, m/s. 79; Chen 1999, m/s. 136.
^ 《通用规范汉字表》44个汉字"整形"引发争论. CERNET 中国教育和科研计算机网 (dalam bahasa Cina). 2009-08-24. Diarkibkan daripada yang asal pada 2017-01-09. Dicapai pada 2017-01-09.
^ Li 2020, m/s. 145–146.
^ 国务院关于公布《通用规范汉字表》的通知 [Pengumuman Majlis Negara mengenai Senarai Aksara Cina Piawai yang Biasa Digunakan] (dalam bahasa Cina). Kerajaan Pusat Republik Rakyat China. 5 June 2013. Dicapai pada 8 November 2023.
^ Chia, Shih Yar (dalam bahasa zh). Persidangan Antarabangsa Budaya Aksara Cina. Dianjurkan oleh Universiti Normal Beijing dan Liaoning People Publishing House. Dandong, Liaoning, China. 9–11 Nov 1998. http://www.huayuqiao.org/articles/xieshiya/Simplified/6_XinJiaPoTiaoZhengJianTiZi-XP.htm.
^ Taylor & Taylor 2014, m/s. 118.
^ Chia, Shih Yar (dalam bahasa zh). Kertas dibentangkan di Persidangan Antarabangsa Keempat tentang Aksara Cina. Dianjurkan oleh The Society of Chinese Philology, Jiangsu Educational Publishing House dan State Language Commission. Suzhou, China. 26–27 Nov 1997. http://www.huayuqiao.org/articles/xieshiya/Simplified/5_XinJiaPoHanZiGuiFan-XP.htm.
^ Xing, Janet Zhiqun (2006). Teaching and Learning Chinese as a Foreign Language: A Pedagogical Grammar (dalam bahasa Inggeris). Hong Kong University Press. m/s. 105. ISBN 978-962-209-763-6. Bagi program pengajaran dan pembelajaran bahasa Cina sebagai bahasa asing di luar China, bentuk ringkas semakin mendapat tempat dan menjadi pilihan utama kerana permintaan pelajar…
^ Norden, Bryan W. Van (2011). Introduction to Classical Chinese Philosophy (dalam bahasa Inggeris). Hackett. m/s. 242. ISBN 978-1-60384-615-8. Kebanyakan program bahasa Cina di kolej dan universiti di A.S. memberi penekanan kepada bentuk ringkas.
^ 市教委驳回政协委员普及繁体字教学建议 [Jawatankuasa Pendidikan Bandar Menolak Cadangan Penyebaran Pengajaran Aksara Tradisional]. Qiānlóng wǎng (dalam bahasa Cina). 2004-12-08. Diarkibkan daripada yang asal pada 2005-01-23.
^ 争鸣：繁体字教育进校园有必要吗？ [Perdebatan: Perlukah Aksara Tradisional Diperkenalkan di Sekolah?]. Xīnhuá wǎng 新华网 (dalam bahasa Cina). 2008-03-14. Diarkibkan daripada yang asal pada 2008-03-17. Dicapai pada 2008-03-15.
^ "Noto CJK". Google Noto Fonts (dalam bahasa Inggeris).
^ Richard Ishida (editor): Amalan Terbaik 13: Menggunakan kod Hans dan Hant dalam Internationalization Best Practices: Specifying Language in XHTML & HTML Content – W3C Working Group Note 12 April 2007.

Ralat petik: Tag <ref> wujud untuk kumpulan bernama "nota", tetapi tiada tag <references group="nota"/> yang berpadanan disertakan

[1] 教育部就《汉字简化方案》等发布50周年答记者问. GOV.cn (dalam bahasa Cina). 2006-03-22.

[2] 沒"Unihan data for U+6C92". www.unicode.org. Dicapai pada 2023-09-30.
"Unihan data for U+6CA1". www.unicode.org. Dicapai pada 2023-09-30.

[3] 关于《通用规范汉字表》公开征求意见的公告. china-language.gov.cn (dalam bahasa Cina). Diarkibkan daripada yang asal pada 2009-08-15. Dicapai pada 2009-08-18.

[x11154357-4] 汉字，该繁还是简？. Xinhua (dalam bahasa Cina). 2009-04-09. Diarkibkan daripada yang asal pada 2009-04-28. Dicapai pada 2009-04-10.

[5] 专家称恢复繁体字代价太大新规范汉字表将公布. Xinhua (dalam bahasa Cina). 2009-04-09. Diarkibkan daripada yang asal pada 2009-04-12. Dicapai pada 2009-04-10. disindikasikan daripada 新京报, 2009-04-09. Dicapai pada 2009-04-10.

[Wu_and_Guo_2009-6] Wu, Jing; Guo, Likun (12 August 2009). "China to Regulate Use of Simplified Characters". China View (dalam bahasa Inggeris). Diarkibkan daripada yang asal pada 2009-08-16. Dicapai pada 2009-08-17.

[7] 国务院关于公布《通用规范汉字表》的通知 [Notis Majlis Negeri mengenai Pengumuman "Jadual Aksara Cina Piawai Biasa"] (dalam bahasa Cina). Kerajaan Republik Rakyat China. 2013-08-19.

[8] 简体字. 现代汉语规范词典 [Kamus Piawai Bahasa Cina Moden] (dalam bahasa Cina) (ed. 3rd). Beijing: Foreign Language and Teaching Press. 2014. ISBN 978-7-5135-4562-4.

[Mao-10] 书同文 :《汉字简化方案》制订始末 (dalam bahasa Cina). Xinhua. 2008-06-03. Diarkibkan daripada yang asal pada 2013-11-11. Dicapai pada 2024-03-16.

[FOOTNOTEQiu200044–45-11] Qiu 2000, m/s. 44–45.

[FOOTNOTEBökset200619-12] Bökset 2006, m/s. 19.

[FOOTNOTEBökset200617-13] Bökset 2006, m/s. 17.

[14] Chao, Yuen Ren; Hu, Shih (1916). "The problem of the Chinese language". The Chinese Students' Monthly. 11–15.

[FOOTNOTEChen1999150–153Zhong201927–28-15] Chen 1999, m/s. 150–153; Zhong 2019, m/s. 27–28.

[Yen-16] Yen, Yuehping (2005). Calligraphy and Power in Contemporary Chinese Society (dalam bahasa Inggeris). Routledge. ISBN 0-415-31753-3.

[FOOTNOTEChen1999150–153-17] Chen 1999, m/s. 150–153.

[FOOTNOTEBökset200627–29Zhong2019157–158-18] Bökset 2006, m/s. 27–29; Zhong 2019, m/s. 157–158.

[FOOTNOTEBökset200632-19] Bökset 2006, m/s. 32.

[FOOTNOTEChen1999155–156-20] Chen 1999, m/s. 155–156.

[FOOTNOTEChen1999159–160-21] Chen 1999, m/s. 159–160.

[FOOTNOTEChen1999196–197-22] Chen 1999, m/s. 196–197.

[FOOTNOTEZhou200379Chen1999136-23] Zhou 2003, m/s. 79; Chen 1999, m/s. 136.

[24] 《通用规范汉字表》44个汉字"整形"引发争论. CERNET 中国教育和科研计算机网 (dalam bahasa Cina). 2009-08-24. Diarkibkan daripada yang asal pada 2017-01-09. Dicapai pada 2017-01-09.

[FOOTNOTELi2020145–146-25] Li 2020, m/s. 145–146.

[26] 国务院关于公布《通用规范汉字表》的通知 [Pengumuman Majlis Negara mengenai Senarai Aksara Cina Piawai yang Biasa Digunakan] (dalam bahasa Cina). Kerajaan Pusat Republik Rakyat China. 5 June 2013. Dicapai pada 8 November 2023.

[27] Chia, Shih Yar (dalam bahasa zh). Persidangan Antarabangsa Budaya Aksara Cina. Dianjurkan oleh Universiti Normal Beijing dan Liaoning People Publishing House. Dandong, Liaoning, China. 9–11 Nov 1998. http://www.huayuqiao.org/articles/xieshiya/Simplified/6_XinJiaPoTiaoZhengJianTiZi-XP.htm.

[FOOTNOTETaylorTaylor2014118-29] Taylor & Taylor 2014, m/s. 118.

[reflection_on_use_of_simplified_Chinese_in_Singapore-30] Chia, Shih Yar (dalam bahasa zh). Kertas dibentangkan di Persidangan Antarabangsa Keempat tentang Aksara Cina. Dianjurkan oleh The Society of Chinese Philology, Jiangsu Educational Publishing House dan State Language Commission. Suzhou, China. 26–27 Nov 1997. http://www.huayuqiao.org/articles/xieshiya/Simplified/5_XinJiaPoHanZiGuiFan-XP.htm.

[Teaching-31] Xing, Janet Zhiqun (2006). Teaching and Learning Chinese as a Foreign Language: A Pedagogical Grammar (dalam bahasa Inggeris). Hong Kong University Press. m/s. 105. ISBN 978-962-209-763-6. Bagi program pengajaran dan pembelajaran bahasa Cina sebagai bahasa asing di luar China, bentuk ringkas semakin mendapat tempat dan menjadi pilihan utama kerana permintaan pelajar…

[32] Norden, Bryan W. Van (2011). Introduction to Classical Chinese Philosophy (dalam bahasa Inggeris). Hackett. m/s. 242. ISBN 978-1-60384-615-8. Kebanyakan program bahasa Cina di kolej dan universiti di A.S. memberi penekanan kepada bentuk ringkas.

[33] 市教委驳回政协委员普及繁体字教学建议 [Jawatankuasa Pendidikan Bandar Menolak Cadangan Penyebaran Pengajaran Aksara Tradisional]. Qiānlóng wǎng (dalam bahasa Cina). 2004-12-08. Diarkibkan daripada yang asal pada 2005-01-23.

[34] 争鸣：繁体字教育进校园有必要吗？ [Perdebatan: Perlukah Aksara Tradisional Diperkenalkan di Sekolah?]. Xīnhuá wǎng 新华网 (dalam bahasa Cina). 2008-03-14. Diarkibkan daripada yang asal pada 2008-03-17. Dicapai pada 2008-03-15.

[35] "Noto CJK". Google Noto Fonts (dalam bahasa Inggeris).

[36] Richard Ishida (editor): Amalan Terbaik 13: Menggunakan kod Hans dan Hant dalam Internationalization Best Practices: Specifying Language in XHTML & HTML Content – W3C Working Group Note 12 April 2007.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[nota 1]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[nota 2]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]